Konsumenci są często narażeni na kontakt z niebezpiecznymi produktami chemicznymi każdego dnia.

Tymi chemikaliami mogą być farby, lakiery, kleje, rozpuszczalniki i środki czyszczące. Podstawową funkcją opakowania jest zwrócenie uwagi na produkt i zachęcenie kupującego do jego zakupu. Jednak głównym celem etykiety powinno być informowanie i ochrona potencjalnego nabywcy.

Artykuł 17 rozporządzenia CLP stanowi, że niebezpieczne substancje i mieszaniny muszą być oznakowane następującymi elementami:

  • (a) Nazwa, adres i numer telefonu dostawcy/dostawców;
  • (b) Nominalną ilość substancji lub mieszaniny.
  • (c) identyfikator produktu, zgodnie z art. 18
  • (d) piktogramy wskazujące rodzaj zagrożenia
  • (e) hasło ostrzegawcze
  • (f) zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia
  • (g) odpowiednie komunikaty dotyczące środków ostrożności
  • (h) sekcja informacji uzupełniających

Istnieją dodatkowe przepisy prawne, które regulują konieczność podawania dodatkowych informacji dla różnych grup produktów.

chemikalia

Karta charakterystyki jest ściśle powiązana z etykietą produktu i wynika z jej treści. Karta charakterystyki musi być stworzona jako pierwsza, aby można było stworzyć odpowiednią etykietę. Informacje na opakowaniu muszą być zgodne z informacjami zawartymi w karcie charakterystyki. Dostawcy muszą aktualizować etykietę natychmiast po każdej zmianie w klasyfikacji lub oznakowaniu substancji lub mieszaniny. Jeżeli nowe zagrożenie jest większe lub potrzebne są nowe dodatkowe elementy etykiety, dostawcy muszą to zrobić bez zbędnej zwłoki, biorąc pod uwagę charakter zmian w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska.

Właściwe oznakowanie produktu ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa konsumentów. Dowiedz się więcej na: http://doradztwochemiczne.pl/a,fffh

Karty charakterystyki substancji niebezpiecznych po 1 czerwca 2015 r.

Karty charakterystyki są wymagane dla prawie wszystkich substancji, mieszanin i preparatów, które są w obrocie na rynkach UE. Są one tworzone według ściśle określonego szablonu i dzielone na sekcje lub podsekcje. Dokument zawiera takie dane, jak skład, właściwości, sposób transportu i ochrony oraz określenie ryzyka toksykologicznego.

Podstawa prawna

Przepisy dotyczące kart charakterystyki, znanych również jako MSDS (Material Safety Data Sheet), zostały ustanowione na mocy Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej z dnia 16 grudnia 2006 r. (1907/2006). Ostatnie zmiany w tych przepisach (Rozporządzenie 2015/830) umożliwiły zmianę wymagań dotyczących opisu kart charakterystyki, a pośrednio także ich tłumaczenia. Punktem odniesienia dla wprowadzonych zmian był Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (GHS), przyjęty przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 2003 roku.

Karty charakterystyki substancji niebezpiecznych zostały zaktualizowane po 1 czerwca 2015 r.

W celu ujednolicenia przepisów prawnych dotyczących oznakowania i klasyfikacji, co znalazło odzwierciedlenie w tzw. rozporządzeniu CLP, zdecydowano, że od 1 czerwca 2015 r. zostanie wprowadzony jedyny obowiązujący, znormalizowany i zharmonizowany wzór kart charakterystyki dla tego typu preparatów. Choć niektóre zmiany wprowadzone w stosunku do poprzedniej wersji mogą wydawać się niewielkie, są one kluczowe w kontekście specjalistycznego języka. "Powtarzające się narażenie" zastąpiono "wielokrotnym narażeniem", a "nazwę chemiczną" zastąpiono "nazwą rodzajową". Należy wspomnieć, że nowelizacja rozporządzenia wymaga aktualizacji opakowań produktów zawierających kombinacje chemiczne poprzez umieszczenie nowych piktogramów.
Nowe przepisy wymagają m.in. stosowania innych piktogramów. Zamiast dotychczasowych żółto-pomarańczowych kwadratów będą stosowane romby z czerwoną obwódką i jednym słowem oznaczającym poziom zagrożenia.

Do tłumaczenia kart charakterystyki substancji chemicznych używa się specjalistycznych tłumaczeń. Dokumenty te posługują się bardzo ścisłą terminologią, która jest również bardzo hermetyczna. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę sztywne przepisy ustalone przez instytucje Unii Europejskiej oraz systemy prawne poszczególnych krajów. Ważne jest, aby karty charakterystyki były tłumaczone wyłącznie przez wysoko wykwalifikowanych i doświadczonych tłumaczy.